سر سفره سوره مبارکه نصر

  بسم الله الرحمن الرحیم

از سوره مبارکه نصر. 

·        

خدایا در این سال که با میل سیر به سوی توحید شروع کردم کمکم کن تا قله های معنویت را ببینم و حمد کنم و نقایصم را یک به یک با کمک و لطف تو برطرف کنم وفاصله بین بدی و خوبی را به سرعت پر کنم (تسبیح ) و پاک کنم آثار بدیهایم را(استغفار) و بسوی تو بیایم (توب)  و فاتح خوبیها باشم و فتحم را با تسبیح و استغفار مداوم به نصری برای فتح های بعدی تا رسیدن به مقصودم که تو هستی حفظ کنم

·          خدایا نیرویی و اراده ای به ما بده تا توقف وتأخیر را در هیچ زمانی جایز ندانیم و از مقصود حقیقی خود دور نشویم و در پی کسبی باشیم که به حال ما سودمند باشد تا مشمول نصر تو شویم و یاریمان کن تا با تسبیح و استغفار مداوم بتوانیم بستر ظهور را فراهم کنیم و به فتح امام زمان عج متصل شویم

·         خدا همواره تواب است. یعنی رو به سوی ما دارد. کافی است ما هم بخواهیم که روی توجهمان را با او تنظیم کنیم تا در لحظه متصل شویم

·         آدمی به شرطی پیروز میشود که نصرت خداوند سبحان باشد. اگر انسان همیشه متوجه باشد که هر موفقیتی دارد در سایه نصرت الهی است هیچگاه دچار غرور نمیشود.

  چنین فردی کمال حق و نقصهای خود را میبند و برای کوتاهیهایی ک جهت رفع نقص و سیر ب کمال نکرده با استغفرار بسوی خداوند توجه و انابه میکند

·         دین یعنی برنامه جامع در همه ابعاد زندگی. کسی زندگی اش دینی است که روح حاکم بر همه زندگیش الهی باشد. خیلی ها نماز میخوانند و ظاهرا وارد در دین خدا شده اند اما دین خدا وارد قلب و همه ابعاد زندگیشان نشده.  

شاید هنوز نتوانسته ایم که یکبار برای همیشه با خدا بمانیم و خودمان را برای همیشه به او بسپریم
 

·         پس رفتن در دین همه ی هدف نیست ، مهم آن است که دین در ما داخل شود 
برای داخل شدن دین باید تسبیح و حمد و استغفار کرد

·          اگر دیدی مردم گروه گروه به سمت مرام و مسلکی که خدا و رسولش میپسندند اقبال نشان دادند بدان که این فتح تازه اول ماجراست و باید صفات کمالی خدا را دید و رو به جلو حرکت کرد و از او طلب رحمت و جبران و رفع نقایص را داشت

·          صرف گرایش کسی به دین ، نمی توان روی دینداری او قضاوت کرد .

·           با شناخت نواقص وجودی و تلاش و سرعت در رفع عیوب و شستن آثار گناهان می توان به فتح ظهور کمک کرد 
از جمله نواقصی که باید به آن پرداخته شود مسئله امامت است 
اگر تسبیح و حمد و استغفار حذف شود ، همانطور که فوج فوج به دین وارد شده بودند، فوج ¬فوج از دین خارج می شوند

بعد از هر پیروز ی باید برنامه  هایی برای تداوم پیروزی داشت که این برنامه ریزی باید از قبل تعیین شده باشد
 برای وارد شدن در دین باید به امام و رهبر خود اقتدا کنیم  و همین طور برای ادامه دینداری

·         جوامعی که پیش از رهبر خود قدم بر می دارند نابودیشان حتمی است ( حق امامت که از امیرالمؤمنین علیه السلام سلب شد ، غاصبین و پیروانشان را از دین خارج کرد)

·          بعد از رسول خدا صلی الله علیه و آله حق امامت حق مسلم امیرالمؤمنین علیه السلام بود که تضییع شد این نواقص همان بلاهایی است که نظام امامت را از جریان وحی جدا کرد از سقیفه تا کربلا ....و تا ظهور دولت حق که انشاء الله عسی ان یکون قریبا

·         هر توان و امکانی نصر خداست و همه جمع می شوند تا به فتحی برسی.  هر چه که در مسیر حق و هدایت است نصرت و فتح حساب می شود و غیر از آن نه نصر است و نه فتح. پس هر قبول شدن و ازدواج کردن و خریدن و رفتن و آمدنی فتح حساب نمی شود. شاید  فقط یک توان و امکانی است که هدر میرود و به رشدی و خیری منجر نمیشود.  نصر مال الله است و فتح برای الله و دیگر هیچ...

·          به نظر می رسد که بعد از تلاش و نگاه فلق گونه و دفع شرور که ما به موفقیت می رسیم ، تسبیح و استغفار مقدمه ی موفقیت های بعدی می شود ... یعنی انسان موفق مؤمن ،با رسیدن به یک پیروزی ، به دنبال پیروزی های بعدی است و  حرکتش را متوقف نمی کند که در این صورت سقوط او حتمی است ....همچنین استغفار برای پاک شدن و رسیدن به پیروزی می تواند مقدمه باشد ..

 
 نکته :  خدا عصبانی و ناامید و با نشاط و بی نشاط نمی شود. تسبیح  از یک جنبه یعنی فهم همین که خدا بزرگ تر از این فهم ماست. و با ثبات و قابل تکیه و اطمینان و همواره مهربان حکیم عالم به سر و آشکار. و ما هستیم که خود را از او دور میکنیم یا تقرب پیدا میکنیم. شامل آیات عذاب میشویم یا شامل اصحاب یمین یا مقربین. پس تنها چیری که. نگران کننده است دور شدن خودمان است که با رو کردن به خدای سریع الرضا. یعنی قابل التوبات. یعنی جبار و جبران کننده.  یعنی تواب مشکل دوری را حل میکنیم و اهل تسبیح و حمد و استغفار میشیم. 

حالا کی میخواد بگه که غفران  چقدر با عظمته؟

نکته : غضب خداوند همان عقاب او است که نتیجه اعمال و صورت باطنی اعمال است ،وگرنه تغییر حالت نفسانی که در مورد انسانها است برای خداوند نیست