مادرانه1-تریت فرزند دکتر حبشی-0 تا 2 سال

بسم الله الرحمن الرحیم

تربیت فرزند

استاد حبشی

تدوین شده توسط خانمها .... و ابوالحسنی

خلاصه:

سلام دوستان . خداقوت.نکته هایی از صحبت های دکتر حبشی در ارتباط با تربیت کودک براتون میفرستم که امیدوارم مورد استفاده  مادران ومربیان قرار بگیره.

1.سن0-2 سالگی سن بنیان گذاری طفل است . یعنی هرچیزی که در اینده از کودک انتظار داریم در این سن باید پایه کذاری شود به ویژه در سن 0-6 ماهگی

2. یکی از اساسی ترین رابطه ها ٬رابطه طفل با مادر است . سینه مادر مفهوم 70درصد ازمادر را برای طفل دارد و محل تامین امنیت طفل است.

3. هنگام شیرنوشی کودک اگر مراقب امنیت کودک نباشیم و او را نا گهانی ازسینه مادر جدا کنیم ممکن است اسیب های جدی به روان کودک وارد کند و در اینده با بروز رفتارهایی همراه باشد ودرکودک  حسی ایجاد شود مشابه حسی که برای حفظ سینه مادر داشت٬ مانند رفتار کودکانی که اسباب بازی های خود را در بغل میگیرند و حاضر نیستند به کودکان دیگر بدهند.

4. سینه مادر نزدیک به قلب ٬مرکزعاطفی است وکودک در اغوش مادر حس امنیت میکند .خوابیدن در کنار طفل و شیردادن به او فقط تغذیه کودک را تامین میکندو به  تا مین امنیت کمکی نمیکند.

5.پایه گذاری روان ارام کودک یا اشفته او در این سن هست .مادر باید هنگام برداشتن یا گذاشتن کودک دقت بکند که کودک دست و پای خود را منقبض نکند که نشانه عدم امنیت و حس سقوط در کودک است و  همچنین  کنترل دمای محیط و صداهای ناگهانی و نور همگی موجب تقویت ارامش در کودک میشود.

 

مبسوط:

ملاحظات رشدی تربیت فرزند

1-      شناخت عظمت عمل فرزندآوری

ما داریم پایه وجود یک انسان را می نشانیم.  داریم در عظمت خلقت مشاورکت می کنیم

امانت دار شکل گیری یک موجود عظیم به نام انسان هستیم

پس باید به کیفیت کارمان در این باب بیافزاییم

2-      تکالیفی که در خصوص این اقدام بزرگ باید برای خودمان مدنظر داشته باشیم

ما باید چه حقوقی را در قبال فرزند و همسرمان در این مورد داشته باشم

والدینی که هنوز در مورد سرنوشت ارتباط خودشان برنامه ای ندارند نمی توانند دراین تکالیف موفق باشند

هرکدام باید بدانند پدری و مادری اصلا بلد هستند؟

تربیت فرزند خیل قبل از پیدایش او شروع می شود

3-      زمینه ها و ظرفیت هایی که ما باید در خودمان ایجاد کنیم

کنترل احساسات و هیجاناتمان پیش درآمد فرزند دار شدن است

اگر ادمی تحریک پذیر خشن عصبانی هستیم نمی توانیم والد خوبی باشیم

ملاحظات والد شدن:

1-      آیا زوج مناسبی را انتخاب کرده ایم؟

یکی از معیارهای ازدواج ما باید در مورد شخصیت والدبودن این فرد برای فرزندمان هست

2-      مقدمات فرزنددارشدن( زمینه ها و ظرفیت هایی که بای در خودمان بسازیم)

پس قبل از ازدواج باید برای خودمان برای این مساله برنامه هایی داشته باشیم

فشارها و برنامه های والدینی که تازه فرزنددار شده اند را زیرنظر داشته باشیم تا برنامه های رشدی را به طور عملی برای خودمان داشته باشیم

3-      والدشدن اتفاقی نباشد. باید برای فرزنددار شدن برنامه داشته باشیم

بین زوجین برای تاسیس این تکلیف مهم هماهنگی وجود داشته باشد

مخصوصا در جنس زن باید این آمادگی حقیقتا ایجاد شده باشد

خانم هایی که تمایل به بارداری برایشان نبوده یا امادگیش را نداشته اند بعد از زایمان دچار اقفسردگی پس از زایمان می شوند

همچنین حس پذیرش از ناحیه زن برای مادر شدن باشد

و شوق و حس فراهمی را هم باید داشته باشد

4-      آیا ما از یک پشتیباین کافی برای همسر برخوردار هستیم که همسرمان را بتوانیم برای باردارشدن همراهی کنیم؟

حمایت اقصادی- عاطفی و.....(پشتیبانی از ناحیه زوج به زوجه مدنظر هست)

5-      مراقبت های دوره بارداری(جنبه های پزشکی)

جسمی: بیماری های قبل از بارداری

ویژگی های جسمی لازم برای نگهداری طفل

فشارخون خانم

بررسی سلول های خونی 

مراقبت های روان پزشکی

شرایط روحی روانی لازم را دارا باشد

وسواس و افسردگی نداشته باشد

بررسی مشکلات ازدواج های فامیلی در فرزنددار شدن

 

مشاوره ژنتیکی برای خانواده هایی که سابقه چنین مشکلاتی را در خانواده داشته اند

 

و....

 

ملاحظات رشدی تربیت فرزند:

0 تا 2 سالگی	دوره بنیانگذاری و پایه ریزی قالب اولیه
2تا 6 سالگی( 2تا 4 سالگی)	دوره بحرانی یادگیری و آموزش یادگیری و تمرکز از لوازم اصلی و مشایل رشدی بعدی اسن مرحله است رفتارها آزاد و بدون محدودع است
دوره پیش دبستان	دوره انتقال از محیط  آزاد خانه به دوره مدون و منظم مدرسه پس این دوره دروه آماده سازی برای این انتقال هست
دوره دبستان یا کودکی دوم	فرزند در این دوره وارد محیط اجتماعی می شود لذا با ارتباطات و پیام ها ی جدیدی روبرو می شود و کار والد مدیریت این ارتباطات و پیام های جدید است که باید طوری پیش ببرید که تعارض در ذهن کودک اتفاق نیافتد تربیت ها با خانواده ها و مدرسه و اجتماع تعارض زیادی نداشته باشد رفتارها در این دوره مدون و نظام مند می وند
دوره نوجوانی	نوجوانی همراه با بحران های جدی روبرو می شود
دوره جوانی		وقت واگذاری فرزند شما به دیگری است باید طوری او را تربیت کرده باشیم که بتواند بطور مستقل خانواده های را اداره کند

 

 

 

دوره اول:

این مقطع بسیار مهم و اساسی است

والدین اشتباها فکر می کنند 0 تا 2 سالگی دوره فارغ از تربیت است و فقط به تغذیه اش می پردازند درحالیکه ما هرچه در اینده بخواهیم در این دوره پایه و اساسش ریخته میش ود

بویژه 0 تا 6 ماهگی دوره بسیار حساس و پراهمیت است

هرچه در اینده از کیفیت رشدی فرزندانتان انتظار داردید در این دوره نهادینه کرده اید

مثلا اضطراب هایی که در سنین بالاتر در فرزندتان شاهد هستید مربوط به نحوه نگه داشتن فرزندتان در این دوره است

طفل را هنگام خواباندن ممکن است ناگهان جابجا کنید و با این حرکت در او التهاب ایجاد می کنید

سقوط دادن ها در فرزندان در این دوره بچه ها درونشان انقباضی را ایجاد می کنند و درونا اضطرابی برایشان تولید می شود

سرو صداهای ناگانی ایجاد کردن

حرارت ها و نورهای زیاد هم گاهی ایجاد مزاحمت می کند

0 تا 6 ماهگی بنابراین ملاحظاتی دارد که باید به انها توجه اساسی کنیم

اساسی ترین چیزی که باید در این دوره مورد عنایت باشد رابطه طفل و مادر است

والدین لازم نیست کار خارق العاده ای انجام دهند برای این کار بلکه لازم هست همان رابطه طبیعی که خداوند در نهاد مادر گذاشته است را بدون خللی ادامه دهیم

این رابطه تنها در مادر و فرزند انسان به این کیفیت وجود دارد

بچه انسان خلاف بچه سایر حیوانات تا 6 ماه تنها غذایش تنها در اغوش مادر است و امکان تغذیه به تنهایی وجود ندارد پس رابطه مادر و طفل خیلی ارزش و اهمیت دارد

این رابطه تا 6 ماهگی در عضو پستان وجود دارد و بیشترین مراود ه طفل با این عضو مادر است

برای شناختن ارزش  و اهمیت این عضو باید تاثیراتش را بر کودک بیشتر بررسی کنیم:

بیشتر مادرها فقط متاسفانه تصور می کنند که پستان تنها برای تغذیه طفل کاربرد دارد درحالیکه بررسی شده بویژه در این دوره پستان مفهوم 70 درصد از مارد را به عهده دادر

یعنی طفل مارد را با این عضو درک میکند

علاوه بر این محل امینت طفل هست

بسیاری از بی قرار ی ها با این ارتباط به ارامش می رسند

درواقع مرکزی برای امنیت و ارامش کودک است

پس خیلی مهم هست مه ما در چه وضعیت ی این جدایی را موقع شیرنوشیدن یا خواباندن ایجاد کنیم

لازم است پدرها همکاری لازم را برای کارهای مادر در منزل در این زمان ها با مادر داشته باشند

پس خیلی مهم هست که در حین شیرنوشی ما مراقب امنیتی که طفل لازم دارد هم باشیم

مساله بعدی که در نگاه به پستان اهمیت دارد مرکز عاطفه بودن پستان هست

در روابط بزرگسالان میزان ارادت افراد را به هم از میزان نزدیکی و در اغوش گرفتنشان می توان متوجه شد چون خداوند انسان را طوری طراحی کرده که سینه اش مرکز عاطفه است

این چسبندگی طفل به کانون عاطفه مادر خیلی در ارامش بعدی ایشان مهم است

ممانعت از سطح تماس طفل ب سینه مادر یا مثلا روی زمین قرار دادن او و پستان را به دهان گذاشتن می تواند نوعی نقصان عاطفی در طفل ایجاد کند

لذا خداوند با اینکه می توانست شیر را از انگشت مادر جاری کند برای حفظ رابطه عاطفی طفل و مادر شیر را در پستان او قرار داده است

لذا خداوند در طراحی این صحنه طوری عمل کرده که حتی اگر مادری نخواست عاطفه خود را به طفل ابراز کند لاجرم مجبور باشد این عاطفه را نثار کند

قفسه سینه در هر سنی با در اغوش گرفتن بیشترین میزان ارامش و. عاطفه را به دوطرف منتقل می  کند

این دوره 0 تا 2 سال را با نام دوره حسی حرکتی میشناسیم

درو فعالیت مکیدن و چنگ زدن برای طفل بسیار حایز اهمیت است و نباید فرصت های حس و حرکت طفل را ما در این دوران محدود کنیم

چون کودک با این حرکات وجود خود را در محیط درک می  کند

در اختیار گرفتن و چنگ زدن وسیله ارامش کورک در این دوران هست واز هرچیزی برای مکیدن و چنگ زدن استفاده می کند

بنابراین باید ابزارهای لازم و دور از خطر را برای چنگ زدن در اختیارش قرار دهیم

در هنگام خطر و برداشتن وسا=یل خطرناک باید با ارامش وسیله را جایگزین کنیم و با حکات تند این چنگ زدن ها را برایش محدود نکنیم

اجزای حسی حرکتی در ماه های ابتدای زندگی خیلی محدود هستند

قنداق کردنی که در کشور ما اریج است با قنداق کردنی که در روش عرب معمول بوده بسیار متفائت است

در عرب مفهوم قنداق یک پارچه و لباس بخصوصی است که همیشه او را در پوشش قرار دهند تا از خطرات یا اب و هد=وای بد در امان بدارد

پس اگر در احادیث هم مطالبی می بینیم به این معنا ست که در حریمی ک.دک را نگاه داشتن نه طوری قرارش دهیم که امکان حرکت نداشته باشد

بعدها به صورت غلطیدن و حرکات دیگر این روش ها پیشرفته می شوند و ما باید شرایط را برای این حرکات فراهم کنیم نه اینکه او را محدود کنیم

وقتی که شما نگهداری عمده طفل را به گهوار بدهید یعنی او را از ارتباطات مارد و حرکات بیشتر بدنی محروم کرده اید

پس همیشه در گهواد=ره نگداشتن کودک غلط است

اسباب بازی هایی که به راحتی در چنگ و دهانش قرار می گیرد بسیار مناسب و لازم است

در فاصله 0 تا 2 سالگی با چه مسایلی روبرو هستیم؟

1-      قطع شیرنوشی

از 18 ماهگی به بعد می توانید با اطمینان از هیچ مشکلی طفل را از شیر بگیرید اما بهتر است تا 24 ماهگی ادامه دهید

وقتی می خواهید این کار را بکنید کودک را از شیر بگیرید نه از پستان

چون هنوز پستان جایگاهی است برای امنیت و ارامش طفل

یعن عاطفه و امنیت مار را از طفل نگیرید

گاهی به گم شدن و از بین رفتن پستان یا الوده کردنش به مواد تلخ مادران این کار را می کنند

در حالیکه با این کار کانون ارامش طفل را مختل کرده اید و این اسیب زاست

نمی شود یکی از مامن های عاطفی طفل را بطور ناگهانی از اذاهای جدید بخوری دیگه احتیاج به این غذا ندادر اما لازم است شیرنوو گرفت

با بستن مجاری شیری و در اختیار قرار دادن خود پستان به او فقط او را متوجه می کنیم که به این علت که توانایی پیدا کردی که غذاهای جدید بخوری ذا نداری

اما  لازم است این کار را همچنان در نیمه شب ها ادامه دهید و ارام ارام قطع کنید

شب او با غذا سیر شده باشد که نیمه شب تقاضای غذا نکند

گاهی برخی از طفل ها هستند که دیرتر پستان را رها می کنند

مادر نباید با پرخاش و رفتار بد با او رفتار کند چون در این صورت طفل به این باور می رسد که هم پستان که مامن ارامش او بوده را از دست داده هم خو د مادر و محبتش را

بنابراین از شیر گرفتن نباید تبدیل به یک جنگ میان مادر و فرزند شود

 

2-      کنترل ادرار

سیستم مجاری ادرار تا 18 ماهگی ناقص است یعنی برای کنترل ادرار قابلیتش برای طفل ایجاد نشده است

و اگر تا این زمان به کودک فشار بیاوریم تنها در او اختلالی ایجاد کرده ایم

ممکن هست گاهی کودک خبر هم از ادرار ش بدهد اما هنوز سیستم عضلانی و عصبیش ایجاد نشده است و ما لازم نیست فشار مضاعفی در این رابطه به کودک بیاوریم

بهترین زمان که کودک به لحاظ جسمی امادگی کنترل را در خود دارد پایان 24 ماهگی است یعنی اگرچه ممکن است از 18 ماهگی این توانیی شروع شود اما بیشتر بچه ها تا پایان 2 سالگی توانیی کنترل کامل را بهتر بدست می آورند

پس این فاصله زمانی خوبی صرفا برای تمرین  و اموزش هست

هرچند که برای برخی از بچه ها این فرایند تا 3 – 3.5 هم ممکن است طول بکشد پس جای نگرانی نیست

اگر اینطور هست که 2 سالگی طفلی کنترل کردن را شروع کرده اما دوباره در 3 سالگی دچار بی اختیاری شده است اینجا بررسی ضروری است که دنبال عامل مشکل بگردیم

نکته مهم در کنترل ادرار بحث اموزش هست

تنها با سیستم اموزش تشویقی باید این کار را انجام دهیم و سیستم تنبیه و توبیخ جایگاهی ندارد یعنی هم رابطه او با والدین مختل می شود با این کار هم یک اضطرابی در او ایجاد می شود که حتی پیش از وجود ادرا احساس اضطراب و نگران یدارد و اسیب بدی را به شکل اضطراب در اینده او ایجاد می کند

نکته مهم در ادرار کردن این است که چون والدین بخواهند خودشان را زودتر از این کار فارغ کنند بچه را به سرعت دعوت کنند و زودتر از ظرف بلند شود

درحالیکه ممکن است طفل بخواهد بیشتر طول دهد یا در این حال بازی کند و اینکه مادر بالای سر او باستد و او را به سرعت دعوت کند فشار مضاعفی را ایجاد کرده ایم

در مورد غذا خوردن و ادرار کردن برخی مادرها مشکل دارند و می گویند بچه ما تمایلی به انجام این کارها ندارد

مشکل کجاست؟

چون بچه های که تمام زمانش را دوست دارد به بازی و سرگرمی بگذراند ناگهان مادر او را از این وسایل جدا می کند و می گوید برو دستشویی یا بیا غذا بخورو این حرف ناخواسته در طفل مقاومتی را ایجاد م یکند

بنابراین کا باید این کارها را در مسیر بازیش انجام دهیم

مادرهایی که برای ادرار کردن بخاطر نگاه داشتنش یا در شلوار ریختنش تهدید می کنند ممکن است او را ا زادرار کردن منع کنند و مشکل زیستی هم برایش ایجا د شود

بنابراین باید کاری کنیم که عملیات ادرار کردن برای کودک عملیاتی خوشایند باشد

در قالب بازی و خنده و خلاقیت این کار را انجام دهیم

هرقدر این مسیر بدرواز از مسیرهای روانی و اضطراب باشد کودک ارام تر و سالم تری خواهید داشت

در مورد مشکلات بی اختیاری ها عوامل زیادی مثل تولد فرزند دوم مشکلات و دعواهای خانوادگی و ...ایجاد اضطراب برای کودک کرده که باید با مشورت پزشک علت شناسایی شود و مشکل را حل کنیم

3-      ترس از جدایی

اقدامات پیشگیرانه:

این اختلال می تواند حدود 5 تا 7 ماهگی و 3 تا 5 سالگس ایجاد شود

از انجاییکه حدود 6 ماهگی طفل قادر به حرکت کردن است و رفتن مادر را هم متوجه می شود ممکن است رفتن و حرکت مادر را به عنوان ترک تعبیر کند

لذا عبارت ترس از جدایی ایجاد می شود

یا د ر موادری که گاهی بطور ناگهانی ترک کنند این ترس ایجاد میشود

لذا بچه هایی را می بینید که به مادر چنگ می زنند و نمی کذارند این ترک شدن جزیی هم ایجاد شود

مخصوصاا در هنگام خواب این ترس بیشتر می شود چون یکی از موقعیت هایی هست که ممکن است این ترک اتفاق بیافتد

یکی از بازی هایی که کمک می کنداین اختلال از بین برود بازی دالی کردن است

وقتی مادری پشت چیزی پنهان می کند و بعد نمایان می شود طفل را به شادی می اندازد که عامل این شادی مشاهده مجدد مادر است

وقتی مادر پشت صفحه ای پنهان شود چهره بچه منقبض می شود و با دیدینش دوباره شاد می شود

اما خود این بازی می تواند به طفل بیاموزیم که این غیبت موقتی است و همیشگی نیست

مادر سعی کند از بازگشتن بیشتر از رفتن صحبت کند

مثلا نگوید من دارم میرم خوراکی بخرم

بگوید من رفتم خوراکی بخرم بعد برگردم و بیام پیش تو بغلت کنم

چنین فعالیت هایی موقع خارج شدن از منزل این بازی دالی را با فواصل مختلف انجام دهد تا بچه عادت کند اما احساس ناامنی هم نکند

اقدامات درمانی:

اگر ترس از جدایی بوجود امد چه کنیم؟

بهترین واکنش والدین به این اختلال؟

در این شرایط طفل درخواست به نزدیکی مستمر با والد دارد

واکنش والدین در این حالت نباید سعی به پرهیز باشد

والدین اولا کودک را نسبت به این نیاز دعئا می کنند و بعد به شدت سعی در کناره گیری دارند تنبیهش می کنند  و با اعمالی تحقیرش می کنند

در این حالت کودک در یک وضعیتی گرفتار شده است از طرفی به این ارتباط نیاز دارد و از طرف دیگر دوست ندارد دعوا و تحقیر بشود یا مارد او را از خودش براند در این وضعیت طبیعی است که ما یک وضعت روحی و روانی منفی داشته باشد

روش های مثبت برخورد:

1-      سعی کنیم به امنیت دهی بیشتر

اصل نباید او را بخاطر این رفتار و نیاز سرزنش کنیم چون این رفتارها امنیت را در او از بین می برد و این حالت را تشدید می کند

2-       افزایش دادن سطح تماس با طفل

اجازه دهیم ک.دک به راحتی به ما بیاویزد و در درجه بالاتر اتفاقا خودمان او را دعوت به تماس کنیم

این اغوش گرفتن بدون اصرار خود کودک خیلی  میتواند سطح امنیت را برای او بالا ببرد

3-      در برابر درخواست کودک به تماس مقامت نکینم

4-      از اینده همراهی کردن با کودک صحبت کنیم در قالب قصه ها و گفتگوها:

5-      تو بزرگ میشوی میری دانشگاه از اونجا میای به من میگی برام چای بریز برای من از درس هایی که خوندی تعریف می کنی و...

6-      این داستان ها در ذهن کودک تداعی واقعی م یشود و برایش احساس امنیت بجود می اید که تا بزرگسالی من با مادرم همراه هستم

بحث شدت و پرخاشگری و بی قراری

بخشی از این مساله در این دوره 0 تا 2 سالگی بروز می کند

در این سن گاهی ما رفتارهایی را از بچه می بینم که ممکن است گاهی با دادو فریاد همراه باشد و ما سریع اسم پرخاشگری رویش می گذاریم

لازم است ما سریع عنوانی از مشکل را روی طفل نگذاریم و به او بد بگوییم و او را دچار فشار روحی بکینم

بسیاری از این رفتارها تفسیرهای دیگری دارند

بخش زیادی از این مشکلات مربوط به فعالیت نداشتن طفل است

1-      چون ما سطح نیاز او را با خودمان می سنجیم چون خودمان می توانیم ساعت ها بدون حرکت و با تمرکز جایی بنشینیم فکر می کنیم کودک هم می تواند چنیم عملی داشته باشد درحالیکه یک نیاز طبیعی در او فعالیت و جنت=ب و جوش زیاد هست

2-      مورد دوم این است که بخش زیادی از فریاد های کودک ناشی از ابراز شادیش است

از جیغ کشیدن بیش از خندیدن در زمان خوشحالی لذت می برند

3-      گاهی عملیات دفاع طفل ماست

می خواهد امکانی را برای خودش داشته باشد و بزرگسالی آن را از او بگیرد لذا شروع م یکند به داد و فریاد کردن برای دفاع کردن از نیاز خودش

حال اگر دلیل این رفتارها فارغ از این موارد باشد تازه باید بررسی کنیم که ایا این رفتارها می تواند دچار اختلالی باشد یا خیر و دنی=بال دلیل این اختلال در محیط خانواده و خود کودک بگردیم

 

 

 لینگ دریافت فایل مطالب فوق

http://bayanbox.ir/info/2398193907342581408/madaraneh1